بقلم الشاعر /نبيل المصرى
شىء فى صدرى
تكتب تفضفض
تنده تصوت
قلمك يعيط
سطورك بحور
تغرق حروفك
مافيش حد سمعك
يرجع لك صدى صوتك
يخبط فى وشك
تنزل دموعك على خدك
يزيد وجعك
تتمنى حد يواسيك
تتمنى حد يلاقيك
تتمنى كلمه حلوه
تبص لكلامك
كله ملخبط
وماشى فى شوارع
تلاقى وشوش
منه اللى بيضحك
ومنها اللى بيبكى
وناس لابسه جزمه
وناس ماشيه حافيه
وناس معاها الفلوس رزم
وناس سائله الهموم حزم
ومكرفون ينادى
ياولاد الحلال
فيه بنت تايهه
اسمها فائقه
والناس ماشيه تايهه
ومش فائقه
وعلى الناصيه زفة عروسه
ومن بعيد شايف جنازه
وعدة النهار حزين منهار
من اللى شايفه طول النها
ناس عايشه ومش عايشه
ناس مبسوطه
وناس لايصه
ناس جزم ....لابسه
وناس بالجزم تنداس
ضاعت الرحمه بين الناس
مات الاحساس
ويحل الليل
ودارى على الناس ياليل
وغنى وقول مواويل
عن اللى صابر وراضى
وعن اللى عامل فيها قاضى
وهو عقله فاضى
وعن اللى بيحن للماضى
واهى ايام وبتعدى
والزمن بياخد ويدى
ومفيش حاجه بيدى
غير سطورى وقلمى
واكتب وفضفض
والقلم من كتر الوجع يعيط
تصرخ تصوت
وحروفك تغرق جوه سطورك
يرجع لك صدى صوتك
يخبط فى وشك
وادى انت عايش
بتستنى موتك
واهى ايام وبتعدى
والزمن بياخد اكتر مابيدى
ومڤيش حاجه بيدى
غير انى اكتب وفضفض
نبيل المصرى
تعليقات
إرسال تعليق